اولین وبلاگ روستای ترکان:

اولین وبلاگ روستای ترکان در سال 1387 راه اندازی شد.این وبلاگ توسط میثم یزدانی اداره میشد و گاهی اوقات شعر هایی از عبسی یزدانی را نیز درج می کرد.این وبلاگ در زمان خود خیلی خوب سنت ها و خبر های روستای ترکان را انعکاس می داد اما در سال1390بطور کل این وبلاگ فعالیت خود را قطع کرد.

آدرس وبلاگ :torkan.blogfa.com

-مصاحبه با سید احمد یزدانی،اکران کننده فیلم های جشنواره عمار در ورستای ترکان

* فیلم‌های جشنواره عمار را در مساجد اکران می‌کنیم

چگونه با جشنواره عمار آشنا شدید؟

چه فیلم‌هایی برای شما فرستاده شد؟

تبلیغات برای جذب مخاطب چگونه صورت گرفت؟

و........

به گزارش طنین خاتم “محمد علی شاه حسینی ” با اعلام این خبر سد هرات را از پروژه های شاخص دراستان یزد خواند و افزود: اجرا سد درخاتم تاثیربسیار در توسعه کشاورزی،دامداری و صنعتی استان یزد به ویژه شهرستان خاتم دارد.

وی اظهار امیدواری کرد : انشاء ا… با تامین بودجه پروژه سددرزمان تعیین شده به بهره برداری برسد.

برای مشاهده و دریافت عکس ها به ادامه مطلب بروید

دیشب در مسجدامام خمینی(ره) جلسه ای برگذار شد.در این جلسه اشخاصی چون دهیار؛شوراها؛مدیران کانون امام خمینی(ره)ومسجد شاه محمد؛مدیران هیئت های مذهبی وبعضی از مردم حضور داشتند.موضوع این جلسه در مورد محرم بود.که در آن بعضی ها نظراتی دادند که در اینجا بعضی از این نظرات را می نویسیم.

نظر یکی از این حاضرین این بود که اگر می شود در زنجیر زنی طبل استفاده نشود که این نظر مورد بحث قرار گرفت و در پایان قرار شد در زنجیر زنی طبل را بطور ارام بزنند.
نظر دیگر این بود که؛بالای سطون های برق پرچم سیاه قرار دهند که در نتیجه قرار شد دهیار پرچم ها را تهیه کند و بسیج نیز  پرچم ها را به ستون ها متصل کندوهمینطور دیگر نظر هایی در آن مطرح شد که مورد بحث قرار گرفت.

هر سال در محرم  مردم به حسینیه پایین می روند.اما هیچگونه ترمیمی در آن مشاهده نمی شود در بعضی سالها این حسنیه تبدبل به یک استخر آب

در بارش باران می شود اما ...

اما باز مسئولین هیچگونه توجهی ندارند آن وقت به آن توجه می کنند که به یک مخروبه شده باشد و حصرت آن را می خورند که کاش آن وقت که سالم بود به آن می رسیدیم.

در زمان های گذشته در آخرین شب چهارشنبه سال هر خانواده با اقوام خود به خانه ای از اقوام خود که دارای اجاق رو به قبله می رفتند؛و در اجاق کوزه ای قرار می دادند و در کوزه آب می ریختند.

هرکس به نشانه خود چیز کوچکی را در کوزه قرار می دادند؛صاحب چیزی که در آن کوز می انداخت قبل از آن باید نیت می کرد؛ سپس تا صبح صبر می کردند.دوباره صبح همه آنها دور هم جمع می شدند و کودکی که نمی دانست چیز های داخل کوزه مال چه کسی است را راهنمایی می کردند به طرف کوزه و دست داخل کوزه می کرد و همزمان شعری را می خواندند وقتی آن کودک چیز را در می آورد فال شخص صاحب آن چیز دست کودک؛ همان شعر بوده که می خواندند.